Het pad tussen oude varens en frisgroen gras
wordt smaller. Verderop buigen de bomen
naar elkaar, zodat hun toppen bij elkaar komen
Zo ontstaat een boog, een poort in het groen gewas
Kleine vogels zingen hun lied. Hoog in de boom
zit een zanglijster. In de verte roept een specht -
Opeens wordt alles stil. Is dit wel echt?
Of is deze sprookjeswereld slechts een droom?
Er ontstaat beweging in het gras, net achter de poort
Een kleine stoet van elfen komt voorbij
Ik ben ontroerd. Ze kijken omhoog en groeten mij
Ik had nog nooit een elfengroet gehoord.
Dan zingen de vogels weer het hoogste lied
De specht vliegt snel voorbij
Hij kijk niet om naar mij
Het maakt niets uit, omdat ik toch geniet.
Soms, tijdens een wandeling, kom ik op plekken die sprookjesachtig zijn. Dan voel ik de mystieke sfeer en begrijp de verhalen die mensen vertellen over wonderbaarlijke wezens en de avonturen die ze daarmee beleven
Verbinding
Geboren uit verlangen
Vanaf het allereerste uur
Is mens-zijn interactie
En in verbinding staan
Liefde
Liefde blijft slechts bloeien
Door afstemming op elkaar
Zodat wij leren vertrouwen
Dat onze eigenheid mag groeien
In de relatie met mekaar
HV
Ik kan onzekerheid niet verdragen
Daarom blijf ik steeds maar vragen
Want alleen antwoorden kunnen mij behagen
Maar vragen waarop geen antwoord is
Bezorgen mij wel grote ergernis
Zodat ik dan maar liever naar een antwoord gis
Anders kan ik aan niets anders aandacht schenken
Die duivelse onzekerheid blijft dan steeds wenken
En zegt: je móet wel een antwoord bedenken!
Dat antwoord is dan meestal fout
Maar eerlijk gezegd laat mij dat koud
Omdat ik niet van onbeantwoorde vragen houd
Hoe ga jij om met onzekerheid, wat doet het met je als je iets niet weet?
Onzekerheid hoort bij het leven zul je misschien zeggen, daar kan ik wel mee omgaan. Dat zullen de meeste mensen wel beamen, totdat…
In de praktijk van alle dag is het soms lastig om te leven met onzekerheid, zeker als je geconfronteerd wordt met vragen die belangrijk voor je zijn. Dan roept onzekerheid spanningen op.
Als mensen geconfronteerd worden met onzekerheid die ze niet, of slechts moeilijk, kunnen verdragen gaan ze soms piekeren en op zoek naar mogelijke antwoorden. Waarbij die antwoorden vaak uitgaan van de slechtst mogelijke uitkomst. Soms gaat dat over grote levensvragen, maar vaak gaat het ook over de kleine dagelijkse voorvallen.
Je hebt bijvoorbeeld iets voorgesteld via een appje, maar er komt geen reactie.
Wat doet dat met je? Waarom komt er geen reactie? Is er technisch iets misgegaan – nee want kijk maar: twee blauwe vinkjes, is je vraag verkeerd begrepen – nee ik ben toch duidelijk geweest, hoor je er niet meer bij – misschien, vinden ze je een zeur – misschien, vinden ze je niet belangrijk - dat zal het zijn!
Zonder informatie begin je te piekeren en te gissen naar mogelijke antwoorden en meestal kom je bij een antwoord uit met een negatief oordeel over de ander of over jezelf. Want je hebt liever een pijnlijk antwoord dan geen antwoord.
Soms helpt het mensen om tegen zichzelf te kunnen zeggen: ik weet het niet en dat is oké.
Als mijn hart weer aan het racen gaat
Terwijl ik rustig in mijn stoeltje zit
En verder niets mij tegenzit
Of dat het zo maar slagen overslaat
Met af en toe een slag met extra pit?
Als mijn hart weer aan het racen gaat
En ik het maar gebeuren laat
Of angstig denk: that's it,
Nu delf ik echt het onderspit!
Als mijn hart weer aan het racen gaat
“Hartkloppingen komen vaak voor. Meestal zijn ze onschuldig, maar je kunt er wel van schrikken” schrijft de Hartstichting op hun website.
En ook: “Hartkloppingen voelen voor iedereen verschillend. Het hart kan snel of onregelmatig kloppen of bonst erg. Sommige mensen voelen hartkloppingen in hun borst, anderen voelen ze in de keel of hals.
Wanneer het voelt alsof je hart soms een slag overslaat noem je dit hartoverslagen”.
Ze schrijven er ook bij wanneer je een afspraak moet maken met de huisarts, zodat een medische oorzaak uitgesloten kan worden
Geruststellende woorden dus?
Ik heb zelf ook wel eens last van hartkloppingen en ik ken mensen die dat ook hebben. En ik weet daarom uit eigen ervaring en uit hun verhalen dat hartkloppingen ook angst kunnen oproepen. En die angst helpt helaas niet om tot rust te komen. Integendeel zelfs want die stem in je hoofd zegt: “ze zijn meestal onschuldig, maar wat als dat deze keer niet het geval is?”
Het is lastig dat je geen of nauwelijks directe invloed hebt op je hartkloppingen. Ze lijken spontaan op te komen en te gaan. Dat maakt ze ongrijpbaar, ze liggen buiten je controle en hoe je ermee om gaat kan voor iedereen verschillend zijn.
Ik breng ze voor mijzelf in verband met een vorm van disregulatie van het autonome zenuwstelsel, een teken dat ik ergens door getriggerd ben of over mijn grenzen ben gegaan. Een teken dat ik meer rust moet nemen of beter voor mijzelf moet zorgen. Een signaal dat ik wel serieus moet en wil nemen.
Aan dit soort dingen raakt een mens gewend:
De zon die 's avonds ondergaat
De kerkklok die de uren slaat
De liedjes van een favoriete band
De mensen die je lopen ziet op straat
Aan dat soort dingen raakt een mens gewend
Maar niet dat jij er niet meer bent
Die lege stoel die bij de tafel staat
Alle lege sporen die jij achterlaat
Aan dat soort dingen raakt geen mens gewend
Ieder mens krijgt in het leven te maken met verlies en de verwarrende gevoelens die daar bij horen. Je werkelijkheid is veranderd en zal nooit weer hetzelfde zijn.
De Vlaamse psycholoog Manu Keirse heeft veel geschreven over verlies en rouw. Hij onderscheidt vier rouwtaken:
- Aanvaarden van de werkelijkheid van het verlies
- Ervaren van de pijn van het verlies
- Aanpassen aan de omgeving zonder degene die je verloren hebt
- Een nieuwe plaats geven aan degene die je verloren hebt en opnieuw leren houden van het leven.
Hij schrijft ook: "een criterium van verwerking is dat men aan de (verlorene) kan terugdenken zonder steeds intense pijn te ervaren, alhoewel iets van de pijn van het verlies een leven lang duurt".
Het eindresultaat van verwerking is ‘integratie’ en niet ‘vergeten’ … (want) vergeten is geen troost, het is ontkenning van het verlies.
