Ze kijkt omhoog
En ziet de regenbui
Daar in de verte hangen
De wolken, het licht
Ze wacht nog even
Dan voelt ze druppels
Op haar gezicht
Het frisse water
De geur van regen
Ze voelt zich blij
En ziet dan opgelucht
Voorbij die pot met goud
De regenboog
En voelt zich leven!
Toen ik in de branding stond
en de wind trok aan
waardoor golven sneller
sterker, indrukwekkender
mijn hart hun ritme volgde
zodat ook mijn bloed sneller
sterker, indrukwekkender
door mijn aderen
en ik nauwelijks rechtop
kon staan, mijn tenen
grijpend in het zand
naar houvast dat er niet
was jij maar hier dacht ik
toen hield jij mij vast
en kwam ik tot rust
de zee weer spiegelglad.
De notenboom in onze tuin
Staat meestal roerloos stil
Behalve als het waaien gaat
Want dan beweegt hij even
Toch groeit en bloeit hij,
en brengt ook bladeren en
vruchten voort
Hij zit vol van leven!
Insecten die bezoeken hem
Je kunt er schuilen als het regent
Vogels zingen er hun hoogste lied
Misschien om hem iets terug te geven
Ik weet niet of zo'n boom
ook denken en/of voelen kan;
Of hem, als levend wezen,
bewustzijn is gegeven
De notenboom in onze tuin
doet ogenschijnlijk niets
Maar in de schaduw van zijn blad
Kom je tot rust en kun je geluk beleven
Anders leven? Ja, ik weet wel dat het moet
Maar 'k heb geen idee hoe je dat doet. Het
overkomt mij steeds, het leven. Mijn gedragspatronen
worden sleets. Alles wat ik doe, dat deed ik vroeger
reeds. Maar het werkt niet meer
Het gaat vanzelf; 't Is niet zozeer
dat ik niet wil. Zeker al een jaar of elf
probeer ik steeds iets anders.
maar lukken doet het niet. Da's een bittere pil,
want zoals je ongetwijfeld weet ontstaat de toekomst
uit het heden. Maar mijn toekomst is
slechts herhaling van het verleden.
Zo komt mijn tijd steeds opnieuw
voorbij gegleden. Daarom
vraag ik mij af: heeft het wel zin,
al mijn denken? Zit er wel enige waarheid in?
Anders leven? Ik weet wel dat het moet
En, het is vermoeiend om het steeds te zeggen
en niet goed uit te leggen, maar 'k heb geen idee
hoe je dat doet.
Soms wil je je gedrag veranderen in een meer gewenste of gezonde richting, maar je merkt dat dit niet, of slechts moeizaam lukt.
Volgens wetenschappers die het onderzocht hebben wordt zo’n 90 – 95% van ons gedrag aangestuurd vanuit ons onderbewuste. Wij denken dat we bewuste keuzes maken in ons leven, maar in werkelijkheid – volgens die wetenschappers – is dat dit niet zo. We denken, spreken en handelen voor een groot deel ‘automatisch’, volgens de patronen in ons onderbewuste.
Hierdoor kun je wel begrijpen waarom het soms zo moeilijk is om, wanneer je dat wilt, je gedrag te veranderen in een meer gewenste richting. Het roept allerlei vragen op die aan de basis liggen van discussies over het wel of niet bestaan van de ‘vrije wil’.
En als het gaat over gewenste gedragsverandering:
Hoe neem je een effectieve beslissing? Hoe zorg je ervoor dat het werkt? Doe je dat op gevoel? Doe je dat vanuit je denken? Kun je gevoel en denken laten samenwerken?
In gedachten verzonken zijn
Lekker wegdromend in je eigen brein
Dat is genieten, om rustig bij te tanken -
Maar niet ieder gezelschap vindt dat fijn
Want als je zo stilletjes zit te denken
Zonder je omgeving aandacht te schenken
Bewegingloos, zonder je te uiten
Kan dat sommige mensen krenken
Dan jij zit hierbinnen en zij daarbuiten
Wat hen tegen de borst kan stuiten
Want alles wat zij zeggen gaat langs je heen
Alsof je hen wilt buitensluiten
Daarom, en ik bedoel dit niet gemeen,
Maar als algemeen advies voor dit fenomeen:
Veroorzaakt mijmeren in gezelschap pijn?
Trek je dan terug en mijmer lekker, maar alleen!
Samen mijmeren kan heerlijk zijn. Herinneringen delen of dromen over de toekomst. De interactie die je dan samen hebt kan een diep gevoelde verbinding scheppen.
Maar als je in gezelschap bent en je trekt je aandacht naar binnen zonder dat je gezelschap hierbij betrokken is, dan verbreekt de verbinding met de mensen om je heen. Je maakt verbinding met je innerlijke wereld. Soms is dat prima, maar het kan voor de mensen om je heen ook wel eens als verwarrend en pijnlijk ervaren worden. Vooral als ze denken dat je hen buitensluit.
Als je je hiervan bewust wordt, ga dan na hoe je er mee om wilt of kunt gaan. Afhankelijk van de omstandigheden kun je beslissen om je aandacht weer op je gezelschap te richten, of om – al is het maar voor even – jezelf terug te trekken voor een moment voor jezelf.
