Opnieuw!
Geen mens had dit nu meer verwacht
En toch, opnieuw!
Met zoveel brute kracht
Gebeurt het weer opnieuw!
't Gaat over macht
Naar mededogen wordt opnieuw
Gesmacht
Dit gedicht gaat over het beginnen van oorlog, met als inspiratiebron voor het herhaalde 'opnieuw' de laatste regels van The Green Fields of France.
The Green Fields of France is een lied dat in 1976 geschreven werd door singer-songwriter Eric Bogle. Het gaat over een man die uitrust bij het oorlogsgraf van Willy McBride, die in 1916 op 19-jarige leeftijd sneuvelde tijdens de Eerste Wereldoorlog.
Het laatste couplet reflecteert op de zinloosheid van oorlog en eindigt met een indringend opnieuw: “it all happened again and again, and again, and again, and again.”
and i can't help but wonder oh Willy McBride
do all those who lie here know why they died
did you really believe them when they told you the cause
did you really believe that this war would end wars
well the suffering, the sorrow, the glory, the shame
the killing and dying it was all done in vain
oh Willy McBride it all happened again
and again, and again, and again, and again
In dit huis, achter stenen muren
is de wind nauwelijks voelbaar
maar hoorbaar is hij wel
In razende vlagen
dakpannen en vallende bomen
NL-alert op onze telefoons
Blijft die schutting staan
waar is de hond en zijn de ramen dicht
zijn mijn kinderen veilig thuis?
Al is de wind fysiek niet voelbaar
de storm gevoelens in mijzelf
is dat wel.
Weet je wat ze niet zeggen
of schrijven, niet laten zien
omdat ze niet willen
dat jij dat weet?
Ze zijn woedend op mij omdat ik zeg
wat zij niet zeggen of laten zien
omdat ze niet willen
dat jij dat weet!
Ik prik er natuurlijk zo doorheen
je moet het zelf weten
vertrouw niemand
alleen mij.
Je kunt natuurlijk schrijven
dat figuurzagen een metafoor
is voor het leven
en dat je vele lagen
kunt weven met puzzelstukken
die passen in elkaar
maar met die losse stukjes in je hand
lijkt dat raar en dan krijg je langzaam door
dat gaat me vast niet lukken
en dan zie je al die stukken daar en
je tijd raakt op en je denkt
ik zou natuurlijk kunnen schrijven
dat figuurzagen een metafoor
is voor het leven
dan lijk ik leuk te spelen
met de lagen van de taal
maar dat gelooft toch niemand
of misschien toch wel iemand
of misschien wel allemaal
voor heel even dan, dat is dan fijn
of zou dat grote onzin zijn?
Ja, wij waren jong toen en onervaren
We hadden veerkracht, konden alles aan
Alles kon. Nee, wij zagen geen gevaren
Hadden geen besef daarbij stil te staan
Soms ging er iets mis in onze levensjaren
Dan viel iets weg of maakten wij iets stuk
Levenspijn, die kan niemand je besparen
Maar meestal voelden wij vooral geluk
Ach, blauwe plekken kunnen wij verduren
Die helen wel, zo heb ik steeds gedacht
Maar soms ontstaan ook diepere kwetsuren
Die genezen moeilijker op eigen kracht
Ouder wordend kun je beter reflecteren
En met compassie van je leven leren
Op sommige momenten in je leven maak je tussetijds de balans op: waar sta ik nu en hoe wil ik verder? Vaak is er een aanleiding voor dat soort momenten van reflectie. Een verjaardag en het besef van ouder worden, een nieuwe levensfase, een crisis in je leven of een onbevredigend gevoel. Neem er gerust de tijd voor om met compassie terug te kijken want dat kan je helpen om je bewust te worden hoe je vanaf nu verder wilt gaan.
