De tuinman zei:
“Als de aarde,
eerst verdord en hard
en koud als dood,
weer openbreekt.
Het teerste groen
tot leven komt
met de belofte van bloei,
kan ik bijna niet geloven
dat het waar is:
lente,
nieuw begin!”
In het 'Boek van hoop' van Jane Goodall en Douglas Abrams worden vier redenen aangehaald om altiijd hoop te houden. Eén daarvan is de veerkracht van de natuur. Ik moest daar aan denken toen ik dit gedicht, dat ik meer dan een jaar geleden schreef, weer las: Zelfs als in de winter alles doods en dor lijkt te zijn, mogen we er in verwondering op vertrouwen dat het weer lente wordt.
Je mag dat wat mij betreft ook zien als een metafoor voor moeilijke periodes in je leven.
De subtitel van hun boek is 'Levenslessen voor een mooiere toekomst' en de overige drie redenen voor hoop die genoemd worden zijn:
- Het ongelofelijke menselijke intellect
- De kracht van jongeren
- De onverwoestbare menselijke geest
