Gelegd in de aarde
Terug in de moederschoot
Rust nu in vrede
Een kraai op het hek
Alleen zwart. En recht vooruit
Het lege landschap
Wij legden haar weer
Terug in de moederschoot
Nu rust zij vredig
Ogen gesloten;
het hondje ligt te rusten
naast mij op de bank.
In de late avondzon
ontspannen wij hier samen.
Tanka
Verstild in de berm
terwijl het verkeer langsraast
een dode merel.
Op zijn plek hoog in de boom
zingt een lijster nu zijn lied
Tanka
Zwevend op de wind
en veel scherpe wendingen
boven de snelweg;
Vijf vliegende zwaluwen,
had ik maar vleugels als zij!
Tanka
Ik wandelde langs de rivier Aa, het stormde en het water stroomde snel voorbij. Soms leek het water door de wind zelfs ‘stroomopwaarts’ geblazen te worden. Maar dat is natuurlijk alleen een ‘oppervlakkige’ waarneming. Staande op de oever dacht ik aan het korte gedicht Fluent van de Ierse schrijver en dichter John O’Donohue:
I would love to live
Like a river flows,
Carried by the surprise
Of its own unfolding.
Voor mij staat dit voor het verlangen naar een open en accepterende houding in het leven. Ik vroeg me af of je dat ook in de vorm van een haiku kunt zeggen en schreef:
Op de dijk sprak hij:
“Zo wil ik leren leven!”;
Stromende rivier.
Haibun
Naast ons huis loopt een slootje. Het is niet heel breed, maar toch te breed om erover heen te springen. Het slootje loopt langs onze tuin en verdwijnt een eindje verderop tussen de kassen.
Aan de overkant van de sloot staat een zwarte houten schuur en tussen de schuur en de sloot staan struiken. Vlierbessenstruiken om precies te zijn, met mooi groen blad.
Eens per jaar staan ze in bloei, witte schermbloemen. Ik vind het een mooi gezicht. Later komen de bessen, diep zwartblauw. En dan komen ook de spreeuwen. Ik weet niet waar ze opeens vandaan komen, maar het zijn er veel en ze komen ieder jaar terug want ze zijn dol op die vlierbessen.
Mijn moeder is niet zo blij met de combinatie van spreeuwen en vlierbessen. Ze schijten de hele boel onder, de tegels en de ramen alles kleurt diep blauwzwart; bijna niet weg te wassen.
Aan de overkant,
eten spreeuwen van de vlier -
en alles kleurt blauw.
Haibun
