Wie zal ik eens zijn vandaag?
Want, zoals door Pessoa ooit gezegd:
In mij leven tallozen
Meer dan één ziel
Meer ikken dan ikzelf
Terwijl ik toch besta
Kind, vader, opa, wandelaar
Schrijver danser, harde werker, nietsnut soms
Optimistisch zanger, soms ook mopperaar
Gisteren wilde ik schrijver wezen
Morgen ben ik klusjesman
Vandaag wil de dichter in mij leven
Elke ochtend als ik wakker word
Steeds hetzelfde ritueel, dezelfde vraag:
Wie wil er wakker zijn vandaag?
Als kind wist ik wat ik wilde worden, net als mijn vader groot en sterk. Maar ik was natuurlijk mijn vader niet. Cowboy, dat leek mij ook wel wat, zo'n grote stoere held die in zijn eentje een heel dorp redde van de bandieten. Maar ik kwam er achter dat die cowboy ook wel eenzaam was en bovendien niet meer van deze tijd. Techniek interesseerde mij ook wel, in het ketelhuis van de kassen waarin mijn vader werkte was een kast met allemaal lampjes en schakelaars. Daarmee bediende je de regeninstallatie in de kas, fascinerend vond ik dat. Dat werd mijn volgende doel, iemand die verstand had van dat soort techniek.
Ik moest natuurlijk een opleiding volgen. Het schooladvies was om vooral niet te hoog te mikken. Dat deed ik dus ook niet. Hoewel, ik later dat verlangen wel had, om hoger te mikken. Dat werden dus jaren van avondschool volgen. Het werk waar ik in eerste instantie voor opgeleid ben beoefen ik al lang niet meer. Sommig werk dat ik ooit deed bestaat niet meer. Alles verandert - hoewel dat dan weer een contstante lijkt te zijn.
Maar eigenlijk gaat dit gedicht daar niet over. Dat gaat er meer over dat onze persoonlijkheid veelzijdig is. Het is een uitnodiging om daar open voor te staan. Maar het is ook een uitnodiging om vanuit jezelf te kiezen wie je vandaag wilt zijn.
