Lief, ik hou van
donkere nachten
samen
lopen op de tast
langzaam
wordt het licht
mijn ogen wennen
en ontspannen
eindelijk
zie ik
jouw gezicht
en fluister
je
Dit is een herschreven versie van een eerder gedicht. Ik speel een beetje met de tussenzinnen die soms zowel bij de voirge als de volgende zin kunnen horen. En natuurlijk ook dat de eerste en de laatste zin bij elkaar gelezen kunnen worden - zonder al die tussenstappen. Als metafoor dat ik soms zoveel woorden nodig heb om te zeggen wat ik eigenlijk zeggen wil
