Omdat ik weer opa word moet ik onwillekeurig terugdenken aan dat tijd dat ik zelf voor de eerste keer vader werd.
Ik was 22 jaar; jong nog besef ik nu. Ik had thuis in het schuurtje bij mijn ouders met beste inzet, vaardigheden en aangeschaft gereedschap een bedje getimmerd. Met kleine spijltjes rondom, het matrasje kon op verschillende hoogtes geplaatst worden en er was een stok voor het ophangen van het hemeltje. Een meubelmaker zou er waarschijnlijk heel wat kritiek op kunnen hebben, maar voor mij was het een waar meesterwerk.
Het vinden van een huis was moeilijk, vond ik zelfs pijnlijk en leek tamelijk uitzichtloos en lukte uiteindelijk onverwacht omdat er goede mensen waren die echt konden helpen. Het werd een flatje in de Moddermanstraat in Schiebroek: een keukentje, een woonkamer en twee slaapkamers en een badkamer met lavet (weet iemand nog wat dat is?).
De kleinste slaapkamer werd de kinderkamer. Bij Verhoef in Bleiswijk kochten we Disney-fotobehang dat de hele muur besloeg. Twee van onze kinderen hebben als baby vanuit dat bedje rechtstreeks kunnen genieten van Sneeuwwitje en de zeven dwergen. Samen met natuurlijk nog vele andere details was het volgens mij een van de mooiste kinderkamers die je je maar kunt voorstellen.
Bij onze verhuizing is het behang natuurlijk op de muur blijven zitten, maar al onze vijf kinderen hebben uiteindelijk veilig in datzelfde bedje geslapen. En daar ben ik best een beetje trots op!
Ons eerste huis, misschien wel klein
Maar het was ons huis
Tafel en stoelen en ook het bed
Zelf in elkaar gezet
Het kinderledikant van eigen hand
De kamer met Sneeuwwitje
En haar zeven dwergen op de muur
Ons kind kon komen, ieder uur
We waren samen
Vormden nu een nieuw gezin
Na veel onzekerheid
Eindelijk een nieuw begin.
