In de lente
Haar haren zwart
Haar ogen blauw:
"Ik ook van jou!"
Onder zomerzon
Zo vol van vuur
De dagen lang
Voor niemand bang
De herfstmaan scheen
De stormwind stuwde
Zodat, het water
Buiten oevers trad
De winter kwam
En in de koude stilte
Vlijt zich op alles
Een dun laagje sneeuw
De wisselende seizoenen hebben een sterk metaforische kracht. Zeker als het over het leven en de daarbij behorende levensfasen gaat. Maar ook voor de liefde.
Ik vroeg mij af welk gedicht er zou ontstaan als ik wilde eindigen met de zin: "Een dun laagje sneeuw". Dit gedicht is er een uitwerking van, ook de haibun Gakkende ganzen eindigt met dezelfde zin, maar roept toch een heel andere sfeer op.
