'Mooi' en 'schoonheid' hoeven niet gelijk te zijn
Maar hoe bemerken mensen het verschil?
In het Louvre liepen tot mijn chagrijn
Zoveel mensen, 't leek wel een duiventil
En samen stonden velen van hen stil
Bij wat het meest beroemd portret zal zijn
Wat maakt iets mooi en wat maakt iets vilein
Is iets pas mooi als iedereen het wil?
In omvang is dat schilderij wat klein
Het hangt daar achter glas toch wel wat kil
Maar die glimlach, dat is geen peulenschil
Je denkt: ze lacht naar mij, en dat is fijn
Schoonheid geeft het gevoel dat ik verdwijn
En iets moois maakt dat ik erdoor verstil
Wat is schoonheid en is het iets anders dan mooi zijn? Ik merk dat ik het lastig vind om daar een antwoord op te geven. Misschien omdat het gaat om iets dat je ervaart, iets waardoor je je aangesproken voelt. Is er een universeel antwoord op die vraag, of is het voor ieder mens anders? Wij hebben tenslotte ook onze eigen voorkeuren.
Ik las in een boekje het advies om met je vragen te durven leven. Dus niet meteen op zoek te gaan naar antwoorden. Dat vind ik lastig, want zo'n gedicht vraagt toch om een soort conclusie?
De versvorm, het Nijmeegse sonnet, vormde in dit geval trouwens ook nog wel een uitdaging voor me.
